Między Beltane a Litha

 Do przesilenia letniego jeszcze 51 wschodów słońca,

zatem wciąż jesteśmy w procesie rozwijania i wydłużania

serpentyny wiosennych dni.

Dni, które wiatr napełnia jak balony 

pneumą ciepła, rozkwitu i wszystkich odcieni zieloności,

powiewa nimi radośnie

jak wstążkami we włosach,

jak wstążkami na majowych pniach Beltane.

Ten czas między 30 kwietnia a 20 czerwca

to wciąż jeszcze przybywanie, pęcznienie, powiększanie, nasycanie.

Czuć przypływ.

30 kwietna - 2 maja to stacja pomiędzy

marcową wiosenną równonocą, a czerwcowym letnim przesileniem.

20 czerwca, gdy nastanie Litha, Kupalnocka - to już będzie

punkt kulminacyjny, szczyt fali, która da początek

cudom lata.

Ale póki co - Beltane! 

Noc Majowa.

Wiosna w pełni.

Święto kwiatów, miłości i płodności.

Dawno, dawno temu o zmroku 30 kwietnia

pary trzymając się za ręce oddalały się na świeżo zasiane pola, 

by tam kochać się

i tworzyć pole miłości błogosławiące żyzność ziemi

i ich pragnienia pomyślności, obfitości i dostatku dla siebie

i dla całej społeczności.

Tej nocy odwiedzano też lasy, by o świcie

zbierać kwiaty, wić wianki, dekorować nimi

ucztę pierwszomajową i majowe słupy -

wbite pionowo w ziemię pnie drzewa bez gałęzi

ozdobione wstążkami i roślinami.

Tańcząc i weseląc się chwytano za końce wstążek 

i splatano je ze sobą - oto Drzewo Życia, oto środek świata.

Rozpalone ogniska symbolizują teraz moc Słońca,

które zbliża się powoli ku swojej najwyższej pozycji na niebie.

Beltane pochodzi od staroirlandzkiego słowa "beltene',

które oznacza błyszczący ogień, olśniewający.

Wszystko mówi i komunikuje się między sobą.

Nie wszyscy to słyszą.

Czy słyszenie bez słyszącego może być słyszeniem?

Bądź słyszącym. Usłysz drgnienia skrzydeł motyli

między trawami.

Usłysz kolory kwiatów.

Wszystko jest żywe i wibrujące.

Nie wszyscy to odczuwają.

Czy odczuwanie bez odczuwającego może być odczuwaniem?

Bądź odczuwającym. Czuj.

Odczuj zapach wiosny w pełni,

odczuj to, co czują wirujące w powietrzu

nasiona dmuchawców.

Co czuje ogień, gdy płonie?

Czy podróż bez podróżującego może być podróżą?

Czy radość bez radującego się może być radością?

Cieszmy się teraz tym pięknym czasem wzrastania, 

kwitnienia, owocowania, hojności natury, bogactwem

i obfitością wszystkiego dokoła.

Kropla wody może nas pociągnąć

w niezgłębioną toń, w ocean bez dna.

Grudka ziemi może opowiedzieć historię całej ziemi.

Stań na wzgórzu i zawołaj wiatr,

a żywioł powietrza przybędzie na twoje wezwanie.

Masz moc!

Ciepła, diamentowa noc, bo rozmigotana milionami gwiazd,

a gwiazdy to nocy diamenty.

Już dawno po północy, ale ogień trzyma mnie wciąż przy sobie.

Popijam napar uwarzony z tego, co teraz daje natura wokół

i co mam na wyciągnięcie ręki:

kwiatostany dębu, kwiat czarnego bzu, który już właśnie zaczął kwitnąć,

liść laurowy, płatki mniszka, liść pokrzywy, jasnota,

młode listki jesiona i lipy. 

Wow, ale jest magicznie, ale jest niesamowicie,

ależ jest pięknie!

Szczęśliwego Beltane!

Pięknej, jasnej drogi w kierunku Litha.

*

I tak właśnie sobie jesteśmy, w drodze między

Beltane a Litha.

Czemu używam tych niepolskich nazw?

Głównie z powodu braku polskich.

Mamy Dziady, Kupalnockę, przesilenia i równonoce,

i na tym koniec.

Samhain, Yule, Imbolc, Ostara, Beltane, Litha, Lammas i Mabon -

to nazwy określonych, ważnych momentów w Kole Natury.

Mimo że głównie wywodzą się ze świąt celtyckich i germańskich -

to jednak nie trzeba przynależeć do żadnej religii, żadnego wyznania,

niepotrzebni są pośrednicy ani przewodnicy,

aby w tych dniach zatrzymać się na chwilę

i na swój sposób uświęcić to, co cykliczne, równoważące i harmonijne.

Jeśli ktoś lubi - można świętować razem,

ale można i w pojedynkę, sam na sam z siłami natury,

pokłonić się temu, co jest zarówno w nas, jak i na zewnątrz, 

temu, co nas karmi i odżywia,

i trzyma przy życiu - Ziemia i jej cykle, Natura i jej plony,

moc kreacji, żywioły i kontinuum pokoleń,

i powiązana z nami wszystkimi kolej rzeczy.

Czasami wystarczy chwila zadumy...

*

O czasie między Ostarą a Beltane (20.03. - 02.05.) pisałam tutaj

O czasie między Imbolc a Ostarą (01. 02. - 20.03.) pisałam tutaj

O czasie między Yule a Imbolc (21.12. - 02.02.) pisałam tutaj

Dzień dobry

"Grzeczne dziewczynki idą do nieba, 

niegrzeczne mają niebo na ziemi".

Jakie są te niegrzeczne dziewczynki?

Są intuicyjne, wolne, mądre i dzikie.

Są w przepływie, lekkie i elastyczne.

Twórcze, czujne, współodczuwające.

I nierzadko potargane.

Mają własnoręcznie zrobione miotły,

motyle w brzuchu i kociołki na ogniu.

Gadają do siebie różne rzeczy, gdy się zapomną, to i na głos.

Rano, na przykład, ledwie otworzą oczy, 

od razu czaromarują: 

zieleń i lazur, skarby w popiele,

kurza łapka, biel i czerń,

ruchome piaski i kręgi na wodzie,

ZRÓB SOBIE DOBRY DZIEŃ.

No i go sobie robią.

Sekunda po sekundzie, minuta po minucie,

godzina po godzinie.

Snują się po wydmach i snują marzenia.

Nawlekają paciorki przyszłych zdarzeń

na wiotkie, ale jakże mocne nadmorskie trzciny.

Medytacyjnie

przesuwają piasek z miejsca na miejsce.

Przesypują go między dłońmi i liczą w ziarnkach gwiazdy.

Budują zamki i patrzą bez żalu, jak woda wszystko zabiera.

Jak życie zabiera czas.

Jak czas zabiera życie.

W zamian daje wieczność.

Właściwie to nawet już ją mamy.

Cieszą się jak dziecko, bo świadome robienie

sobie

dobrego dnia jest niezmiernie ekscytujące.

Widzą jak woda też robi sobie

dobry dzień.

¡Buen día!

Patrzą na chmury, które też mają się znakomicie.

Po prostu. Płyną. Są w przepływie.

Jak woda, jak myśli, jak życie, jak wiatr.

Jak wszystko.

Ludzie tyle razy mówią innym: 

dzień dobry, dobry wieczór, dobranoc.

Ale czy mówią to sobie? Czy życzą tego sobie?

Czy zatrzymują się i pochylają nad tymi magicznymi życzeniami?

Dobre dni wspomaga

przełączenie się na wewnętrzny odbiór i czucie.

Trzeba poczuć się bezpiecznie w mądrości swojego ciała

i w akceptacji swoich wariantów życia, swoich linii czasu.

Zaufać nurtowi wody w sobie.

Każde źdźbło trawy ma swój plan, i każde ziarnko piasku.

A co dopiero Wszechświat! A co dopiero my!

Niegrzeczne dziewczynki chodzą szeptem 

i delikatnie dotykają przestrzeni wokół.

Nucą rozkołysanymi biodrami, a w lnianych woreczkach

noszą zioła, zaklęcia i malutkie kosteczki

znalezione w snach. 

Dzień dobry poezjo morza,

dzień dobry starym baśniom wydobytym spod jego dna.

Koci pazur, suszony muchomor, 

dziady i baby, i topór w pień, 

żabie udka i uśmiech w miodzie,

ZRÓB SOBIE DOBRY DZIEŃ.

A gdy po dobrym dniu zapadnie dobry wieczór,

na dobrą noc dobrze robi 

oświecona filiżanka herbaty.

Dobrej, prawdziwej herbaty.

Osho pisał, że "jeśli sącząc gorącą herbatę

nie jesteś w tej chwili, ale myślisz o czymś innym,

że musisz gdzieś iść... coś zrobić...

przegapiłeś oświeconą filiżankę herbaty".

Nie przegap!

*

P.S. Zjeść ciastko i mieć ciastko.

To jest takie proste.

Wystarczy mieć dwa ciastka.

No proszę cię, zrób sobie dobry dzień.

Własnoręcznie go sobie zrób.

"Happiness is handmade" 😉

Do dzieła!