" Istnieje zło, które mi nie szkodzi,
jak i dobro, które mi nie służy".
(Leonardo da Vinci)
Te słowa to, dla mnie,
najgłębsza głębia mądrości życiowej.
Długo nad nimi medytowałam.
Nad iluzją dobra i zła
Nad iluzją dualności.
Bo to, co wydaje się dualnością,
to jedynie inne natężenie tej samej jakości.
Trucizna w dawce homeopatycznej leczy.
Najlepszy produkt w zmasowanej dawce zabije nas.
Nawet wodę można przedawkować ze skutkiem śmiertelnym
(przewodnienie hipotoniczne).
Patrzę na kolory nadmorskiego nieba
i wiem, że świat się zmienia,
bo świat nie będzie wiecznie powtarzał tego samego.
Ile razy świat może obchodzić "święta"?
Ile razy może przyglądać się powitaniom "nowego roku"?
Ile razy trzem dniom świąt będzie towarzyszyć
trzymiesięczne zawirowanie?
(Świąteczne błyskotki zaczynają się pojawiać
już z końcem października i żyją aż do końca stycznia...)
Świat nie będzie trwał wiecznie w takiej postaci,
do jakiej się przyzwyczailiśmy.
Przedszkole, szkoła, studia, ślub, dzieci,
praca, kredyt, urlop - wakacje, walka o byt, święta, emerytura,
cmentarz.
Tak żyją miliony.
Jednostki prowadzą stado w wybranym przez siebie kierunku.
Elektryczny pasterz pilnuje.
Nieliczni oprzytomnieli i wzięli pasterza górą lub dołem.
Da się.
Czarne owce.
*
Kto wymyślił, żeby nowy rok zaczynał się zimą?
Nowy rok zaczyna się wiosną, gdy cała natura rusza naprzód.
Czy ktoś jeszcze zauważa,
że wrzesień - september - septiembre
to miesiąc siódmy, a nie dziewiąty,
a październik - october - octubre jest ósmy, nie dziesiąty,
november dziewiąty, nie jedenasty,
a december dziesiąty, nie dwunasty?
Dlaczego nazwy miesięcy nie pasują do ich pozycji
w aktualnym kalendarzu?
Zanim Juliusz Cezar zlecił przeorganizowanie kalendarza,
rok zaczynał się od marca i miał 10 miesięcy.
Zauważono, że te 10 miesięcy nijak się miało do cykli natury
i dodano dwa.
Zamiast dodać je na końcu - dodano na początku
i teraz żyjemy w rozchwianiu.
Zatem ja obchodzę nowy rok w marcu.
Każdy, kto odklei się od matriksa
i dostroi do naturalnych cykli w naturze odczuje,
iż mimo że słońce od teraz powolutku nabiera mocy,
to jednak jest jeszcze bardzo słabe
i dopiero wraz z wiosenną równonocą
wszyscy dostajemy energetycznego kopa do działania.
Nie teraz. W marcu. Gdy Słońce wejdzie w znak
ognistego Barana.
Teraz jeże wciąż jeszcze śpią snem zimowym,
a żaden niedźwiedź nawet nosa z gawry nie wychylił.
Plaże wciąż puste i tylko senni wędrowcy snują się niespiesznie i przytulają
równie senne, wygładzone przez morze i czas patyki.
Świat się zmienia na naszych oczach. Uczę się korzystać z tych zmian.
Jeśli trzeba przejść przez burzę, przez mrok, przez smak niewiadomego,
to przejdę i wykorzystam moc ciemności.
Jeśli trzeba będzie budować z piasku, z patyków, z wiatru, to wykorzystam moc nietrwałości.
Istnieje zło, które mi nie szkodzi,
jak i dobro, które mi nie służy.
Wszystko jest niejednoznaczne i subiektywne.
Yin i yang przenikają się wzajemnie.
Istnieje kontinuum bez dat, bez świąt, a nawet bez ludzi.
Galaktyczne życie realizuje swój plan.
Jestem wszystkim. Jestem niczym.
Póki jestem, idę dalej.
