Kupalnocka

Letnie przesilenie, solstycjum, Kupalnocka - to dziś.

21-22 czerwca.

Jest tylko jedna taka noc w roku - ta najkrótsza,

a świętowanie, podobne obchody - dwa razy.

Co to jest Noc Kupały i jak się do niej ma Noc Świętojańska?

Żeby mieć jasność w sprawie

i żeby wiedzieć, co zgodne z naturą, pogańskie, słowiańskie,

tudzież świętowane przez inne ludy...

Kliknij tutaj żeby przeczytać, 
czym różni się Noc Kupały od Nocy Świętojańskiej.

To nie to samo.

Żeby nie mylić oryginału z podróbką...

  

(zdjęcia: net)

Wyspy

Szczęśliwe kobiety mają swoje wyspy...

(foto:net)

"Każda prawdziwie królewska kobieta posiada tajemny kraj,
dla niej bardziej rzeczywisty niż ten blady zewnętrzny świat.
O północy, gdy cisza w domu zapada,
odkłada igłę lub książkę i udaje się tam, nie widziana.
Zamknąwszy oczy, 
improwizuje bramę o pięciu kratach wśród wysokich brzóz, 
buduje sklepienia, w posiadanie bierze.
Potem biega lub fruwa, lub konia dosiada
(koń kłusem przybiegnie, aby ją powitać).
I podróżuje tam, dokąd zapragnie.
Potrafi trawie kazać rosnąć, 
lilie rozwinie w kwiat pod swym spojrzeniem, 
pozwala rybie jeść z ręki.
Pobudowała wioski, założyła gaje, wydrążyła doliny,
by potoki płynąć mogły chłodne od zatoki okolonej lądem.
Nigdy nie śmiałem mojej miłej pytać o rządy jej królestwa
lub jego geografię. Ani nie wszedłem za nią między brzozy,
nigdy nie przestąpiłem bramy, aby wpatrywać się we mgłę".

(Robert Graves)


*     *     * 



coraz więcej spraw
porzucam po drodze
by lekko wejść w ciszę

między sercem a zmierzchem

w koronach drzew
jestem królową swojego nieba
w kropli rosy widzę
że oczy mam nadal niebieskie
gdy świat się wali
podnoszę go z gruzów uśmiechem
kamieniem o kamień
rozniecam gwiazdy
w lesie mam starą
huśtawkę z deski

odkrywam sekrety polnego kurzu
i tajemnice życia mego jesieni
lubię iść sama, wolnym krokiem
wolniej niż obrót Ziemi

i nic, nic nie mija

wszystko się tylko stale zmienia

wieczny jest czas niebieski

Miejsce

jest takie miejsce na świecie

gdzie możesz dotknąć spokoju

gdzie cisza dzwoni na dobrą noc

a liście drzew sennym szemraniem

na trawie rozkładają mi

koc

jest takie miejsce na Ziemi

gdzie w dzbanie woda deszczowa

we włosach słońca rdzawe lśnienie

są sowy, i szepty znikąd, a gdy znikają

zostają ich drżące

cienie

jest takie miejsce na świecie

gdzie Księżyc pyta: - jak zdrowie?

jak się miewają twoje spódnice?

duch radości plącze tu czasu zwoje

jest takie miejsce na Ziemi

moje

Coś

coś, czego szukam
zapomniane
jest we mnie

i nie istnieje nigdzie indziej

jest jak odległe

przeczucie w snach

jak klucz który otwiera

 przejście w powietrzu

możliwość pulsująca

gdzieś w głębi natchnienia

klejnot we wszechświecie
wieczny kwiat

gdy wiatr całkiem już zatrze

moją pamięć

wtedy właśnie sobie przypomnę

gdzie jest to miejsce

w którym ustają słowa
myśli
i czas