Tocząc się po kole roku - dzień w końcu dogonił noc.
Tyle samo światła ile ciemności,
tyle samo brania co dawania,
tyle samo ying co yang.
Wszyscy pogodzeni, równi, harmonijni.
Balansują teraz przez chwilę na chwiejnej linii równowagi.
Jak trudno jest zachować równowagę - każdy wie.
W życiu co i rusz przechylamy się w kierunku skrajności.
Ale świat w swojej naturze nieustannie dąży do equilibrium,
a nasze ciała - do homeostazy.
20 - 21 marca, Ostara. Jajo życia.
Na północnej półkuli Ziemi zaczyna się wiosna -
jej materia nabierać będzie kształtów w świecie widzialnym.
To ona poprowadzi teraz dalej taniec życia,
rozśpiewa ptaki, porozwija liście, wybarwi kwiaty,
da początek temu wszystkiemu, co latem
przemieni się w obfitość i pełnię.
Domyka się teraz roczny cykl wędrówki Słońca przez zodiak,
przechodzi ono przez ostatnie stopnie
onirycznych Ryb
i wchodzi w rewir ognistego Barana,
a to oznacza nowy rozdział w dwunastostronicowej księdze zodiaku.
Ważny moment.
Nowy rok w naturze.
Zaczyna się czas
41 dni stopniowego nagrzewania krwi i kości po zimie -
do 1 maja, święta Beltane, gdy wiosna w pełni
pulsować już będzie w naszych skroniach i sercach.
Głośniej i głośniej będzie wybrzmiewać godowa pieśń natury,
mocniej i mocniej rozgrzeje nas odrodzone słońce,
wyżej i wyżej podnosić się będzie energia,
szerzej i szerzej rozleją się fale radości, odnowy, świetlistości.
To jeszcze wciąż niestabilność pogodowa,
(w marcu jak w garncu i kwiecień - plecień),
to jeszcze zmaganie się ciepła z zimnem,
które tak łatwo nie daje za wygraną,
to skoki i opadania temperatur i nastrojów,
to jeszcze czasami śnieg czy lodowaty wiatr,
ale nieuchronnie ich czas się kończy.
Panie i Panowie, zmiana dekoracji!
Każdy cykl w naturze i w nas
osadza się z czasem w swoim panowaniu.
Teraz ptaki uwijają się przy budowaniu gniazd,
owady wytańcowują swoje esy-floresy
pomiędzy pierwszymi wiosennymi kwiatami,
a ja wypełniam nową donicę ziołami.
Ziemia wilgotna od deszczu, ręce, które sadzą rośliny -
brudne, ale czyste, bo ziemia jest święta.
Teraz chce mi się biegać, skakać, tańczyć,
osuwać się w radość istnienia.
Koniec zimy!
Akceptuję i przeżywam istotnie wszystkie pory roku,
ale z zimą rezonuję najmniej.
Dlatego jej odchodzenie świętuję najmocniej 😃
Korzystasz ze swojego magicznego guzika,
który otwiera wejście do twojej własnej, prywatnej rzeczywistości?
To już Ostara. Budź się!
Ja właśnie rozsuwam błony zimy i odlatuję
ku wiośnie, do wiosny, w wiosnę, poprzez wiosnę.
Odmieniam ją przez wszystkie przypadki,
a wszystkie pachną, pączkują, tchną nowością, rozbłyskują.
Wiosennieję, wiośnieję, wiosnuję, wiodlatuję!
"MAKE IT NEW.
(nowe niebo i nową ziemię)
tylko wtedy, gdy przestajemy być praktyczni
i koncentrujemy się na Bezużytecznym,
w odlocie
otwiera się przed nami świat".
(Ernesto Cardenal)
Wiosno! Widzę cię na linii horyzontu,
tam, gdzie dzieje się poezja jasności, cisza przed zmianą,
miłość, wdzięczność, blask i nieuchwytny czar.
*
I tak właśnie sobie jesteśmy, w drodze między
Ostarą a Beltane.
Czemu używam tych niepolskich nazw?
Głównie z powodu braku polskich.
Mamy Dziady, Kupalnockę, przesilenia i równonoce,
i na tym koniec.
Samhain, Yule, Imbolc, Ostara, Beltane, Litha, Lammas i Mabon -
to nazwy określonych, ważnych momentów w Kole Natury.
Mimo że głównie wywodzą się ze świąt celtyckich i germańskich -
to jednak nie trzeba przynależeć do żadnej religii, żadnego wyznania,
niepotrzebni są pośrednicy ani przewodnicy,
aby w tych dniach zatrzymać się na chwilę
i na swój sposób uświęcić to, co cykliczne, równoważące i harmonijne.
Jeśli ktoś lubi - można świętować razem,
ale można i w pojedynkę, sam na sam z siłami natury,
pokłonić się temu, co jest zarówno w nas, jak i na zewnątrz,
temu, co nas karmi i odżywia,
i trzyma przy życiu - Ziemia i jej cykle, Natura i jej plony,
moc kreacji, żywioły i kontinuum pokoleń,
i powiązana z nami wszystkimi kolej rzeczy.
Czasami wystarczy chwila zadumy...
*
O czasie między Imbolc a Ostarą (01. 02. - 20.03.) pisałam tutaj
O czasie między Yule a Imbolc (21.12. - 02.02.) pisałam tutaj
