Przypływ

właśnie zaczyna się przypływ

atramentem na niebie rozlana

bezsenna noc, bezsenna ja

czerwienią wina rozgrzana

klękam na piasku, dotykiem kolan

maluję muszle, smaki, zapachy

wiatr gładzi skórę morzem pachnącą

niesie skądś dźwięki gitary

niczym kronikarz spisujesz

gwiazdy odbite w oczach

każdą kroplę mojego ciała

właśnie zaczyna się przypływ

niech nikt nam nie przeszkadza...

Spadanie

rozwijają się cuda nocy

na sierpniowym piedestale

gwiazdy spieszące się

by spaść na czas

nie spełniając pokładanych w nich 

ludzkich marzeń

wcale

czy gwiazdy oczekują

spełnienia swych życzeń

od ludzi gasnących

w otchłaniach przeznaczenia?

bo co ziścić się może

w upadłych ludzi i gwiazd

zimnych, dolnych przestrzeniach?

tylko ciepłem serca ogrzany świat

jest kolebką barw

szczęśliwego istnienia

(foto: net)

Lato w domu

... ta przestrzeń, którą stwarzamy wokół

i która odbija to, co w nas -

nasze chwilowe lub stałe miejsce na Ziemi,

powietrze ograniczone ścianami,

a wewnątrz - nasze schronienie...

miejsce, do którego wracamy

z mniej lub bardziej przyjaznego świata

głębokie lato w moim domu

wybarwiło wszystko intensywnymi kolorami,

pachnie już dojrzałością arbuzów i melonów,

nagrzanym morzem, a nocą -

suchą, gorącą, lawendową pościelą

czas ognistych temperatur

i zmysłów na wysokich obrotach,
czas otwartych okien i słodkich zapachów,

czas bosych stóp,  okularów słonecznych

i słomkowych kapeluszy

chłonę nastrój domu latem...

Zamiast słów

 Miłość, czułość, magia macierzyństwa

z dala od plastikowego świata,

na kamieniach

wśród mchów i paproci,

tam, gdzie słychać tylko

ciszę i bicie serc.

Spojrzenia zamiast słów...

Klaudia, Iñaki i Bodhi.