Z chrustu i sitowia

"Chciałbym w lesie, w ostępach dzikiego błędowia,
mieć chałupę - plecionkę z chrustu i sitowia,
zawieszoną wysoko w zagłębiach konarów
nad otchłanią jam rysich i wężowych jarów".

(Bolesław Leśmian)

(foto: net)

możemy mieszkać
w dziupli dzięcioła

w orzecha łupce

w dziurce od sera

w kropli deszczowej

na brzegu liścia

lub w pyle gwiezdnym

na Drodze Mlecznej

możemy mieszkać

na plastrze miodu

wśród ziaren piasku

w okruchu po cieście

każde mieszkanie

wnet pokochamy

z jednym wyjątkiem -

byle nie w mieście!

(na zdjęciu matka z córką, czyli Mar i Klau)

Czerwcowo

"Powiewy okien, mgliste letnie deszcze,

parność, jak ostrze w stężałym powietrzu".

(Stefan Napierski)

święte czerwca talizmany

powietrze w bezruchu ciężkie

leżę z nosem w ciepłej trawie

pachną rumianki i ziemiolawenda

odwracam się potem niespiesznie

twarzą ku chmurom sennym

wzrokiem prześwietlam nieba manowce

stopy oparte o krawędź wszechświata

gdzie ludzkich przeznaczeń dolina

syta, wieczna i bezdenna

Gdy mówię "jest"

w niewymuszonej ciszy

po prostu jesteśmy

istniejemy miłością całkowitą

bezwarunkowo

połączeni z całością

choćby dmuchał wiatr

i poruszały się liście

nie ma nikogo

kto by to tak określił

jaki mędrzec odważyłby się

uznać gdzie kończą się liście

a zaczyna wiatr?

możliwość ustała

już niczego nie ubiega

posłuszna nauczyła się

czekać na znak

jest wszystko

wszystko jest

teraz już powinno być jasne -

gdy mówię "jest"

myślę o iluzorycznej przestrzeni

między tymi czterema literami

(Klaudia Bajorek)

 Łańcuchy myśli, olej, 80x55

...

dobrze zachowałam w pamięci

przyszłe wydarzenia

jeszcze rozebrane z dni i nocy

siedząc na wybranym słońcu

w swoim wewnętrznym wszechświecie

ubieram je powoli

stwarzając oddechem chwile

których nigdy nie było

choć istnieją od zawsze

(Mar Canela)

Tranquila - mente, olej, 89x50

Szepty i ślady

Sehaikuan:
w upalnym słońcu

z ponurą radością

otworzyłem leszczynowy kufer

uwalniając cienie i mgły

echo sprzeciwu

niosło się w górę

brzegiem po ścianie

przybierając z czasem

kształt orła i węża

przystrojono mi wtedy głowę

kwiatami barwinka

od tej chwili wiedziałem

że nie jest to bajka Hezjoda

a ja zyskuję na nowo

kolejne życie

Mar Canela:

strażnicy skał

zdławili echo sprzeciwu

orła poniosło w górę

węża - brzegiem po ścianie

cienie i mgły

szukając schronienia

przed upalnym słońcem

zasiedliły leszczynowy kufer

z ponurą radością

głucho zatrzaskując wieko

zwiędły kwiaty

kolejne życie zamienię

na bajkę

*

Sehaikuan:
szorstka ściana

spływając - kropla wody

znika mi z oczu

na białym płótnie plamy krwi

pozostawiają ślady

Mar Canela:

jesteśmy wodą

i szorstką ścianą

i oczami

płótnem białym i krwią

jesteśmy tym wszystkim

i niczym

w życiach i między życiami

zawsze i nigdy pozostawiamy

ślady

ja jestem tobą, ty mną...

Sehaikuan:

podając mi rękę

ujrzysz moimi oczami

siebie

wskażesz nam drogę

którą jesteśmy my

sami

wszystko i nic

spływa

kroplą wody po ścianie

czasem tylko rodzą się

ptaki

by patrzeć na nas

naszymi oczami

*

Sehaikuan:

jej szept

w ciemnym korytarzu

wiatr cichnie

Mar Canela:

kobieta w półmroku

wiatr na schodach

wzmaga jej szept

Sehaikuan:

...wzmaga się moja uwaga

wobec szeptu

a może to tylko wiatr...

(obraz: Basari)