Samotny

jest północ, to nie jest pora aniołów

a na duchy nie czeka nikt wcale

ktoś wciąż jednak podąża za twoimi plecami

woda drąży ślady na rozmokłym sianie

nie raz pierwszy, nie drugi tą ścieżką okrężną

smukły cień śledzi bluesa za smętną gitarą

ale ty – choć samotny, nie odwracasz się nigdy

pogodzony ze sobą jak nad ranem sen z marą

pusty wóz tak znajomy w krainie żebraków

nic nie mają to i stracić nie mogą za wiele

północ już, a to nie jest pora aniołów

lecz kobieta z gitarą znowu czeka na ciebie

Rysunek: Klaudia Bajorek

Pistacje i wino

pamiętam ten stół

wiosną, pod gołym niebem

dużo kwiatów, pistacje i wino

szumiały liście chyba

albo może coś innego

w mojej głowie... nie wiem...

wirowała stara płyta

w równie starym patefonie

to było spotkanie w stylu retro

goście poszli, ty zostałeś

wirował też świat cały

i na balkonie pelargonie

potem poszliśmy małą uliczką

jakich pełno w Madrycie

nagle odezwały się dzwony

bim-bam, to dziwne, wszyscy spali

nawet łysy księżyc zasnął

skąd te dzwony o świcie?

Dobry znak

                                              Córce

co może dać Ci wiatr

który biega z Tobą po polach

co może dać Ci wiatr?

co góry mogą Ci dać

i niebo dalekie w przestworzach

co Ty możesz im dać?

tę radość ze spotkania

gdy w otwartych ramionach

unosisz cały świat

tę łaskę uświęconą

bijące serce, życie

nieznanej drogi smak

tam, gdzie rodzi się miłość

gdzie wolność rozwija skrzydła

gdzie wiedzie dobry znak

pośród nieziemskiej ciszy

najczęściej tam można spotkać

razem - Ciebie i wiatr