Pisanie

"Pisanie
 po nowych chmurach w niebie
  po nowych drzewach w sadach
  po nowych kwiatach w ogrodach
  po nowych rzekach na ziemi..."
(Zygmunt Jan Prusiński)

kto dziś pamięta
słowo kleks
czy gdzieś jeszcze
można kupić kałamarze?

wciąż jeszcze piszę piórem
by kartka ugięła się
pod ciężarem wiersza
zbieram liście jesienne
i listy prawdziwe
z dna marzeń

poeto co wskrzeszasz w wierszach
białe noce i białe różańce
wiem, że częściej
dotykasz paciorków liter
czarnych jak kleks
przewlekanych przez palce czasu
na obrzeżach serca
niesionych wybrance

Smutek późnego lata

wciąż jest ciepło

to jest miejsce, gdzie lato

zostaje na trochę dłużej

idę wąskimi uliczkami

nadmorskiego miasta

domy nasycone kolorami

października

z tawerny dobiegają

dźwięki gitary

    zostawiam wszystko gdzieś za sobą

smutek późnego lata

tak, wciąż jest ciepło

idąc myślę o jesieni

płonących kopcach liści

pieczonych o zmroku jabłkach

winie grzanym z goździkami

tęsknię....

mewa przecina niebo na pół

powietrze jest słono - morskie

chmury znikły w oddali

za grzbietami gór

zachłanność życia pcha mnie naprzód

Gdzie głóg rośnie... i czarny bez

"Ale - jeśli ma się słowiańską duszę,

to tęskno Ci gdzieś do dziwnych miejsc,

gdzie głóg rośnie i czarny bez,

a kasztany opadają

uśmiechając się do swoich skorupek..."

(Arek Irek)

znam takie miejsca

nie muszę nawet

wychodzić z domu

odsłaniam tylko firankę

zwykłego spojrzenia

i zaraz pojawiają się

uroczyska

znane i nieznane

narysuję ci mapę

po której trafisz

na wschodni brzeg marzeń

rzucisz kamyk w jezioro

by zbudzić kręgi na wodzie

szczęście obudzi się samo

rozpoznasz tę chwilę

    przypomnisz ją sobie

poruszą się wtedy liście

dziwnych drzew

w dziwnych miejscach

poruszą się wtedy huśtawki

leśnych rusałek

lekko zadrży głóg

i czarny bez -

poruszą się wtedy historie

które nigdy nie miały się zdarzyć