Akt Drugi

w miejscach zdarzeń losowych

dzieją się różne światy

w każdej chwili możesz 

wejść albo wyjść

drzwiami których nie ma

choć nie znasz drogi

i tak tam trafisz

bezbłędnie i punktualnie

po śladach własnych stóp

odciśniętych na wietrze

wróżę właśnie dziś:

nie spotkamy się nigdy

albo spotkamy się zawsze

co po czym nastąpi

i czy jednak w ogóle

dowiesz się z ruchu ust

gdy postawię ci karty

i kolejną lampkę szampana

i kolejną lampkę szampana

i kolejną lampkę szampana

potem wszystko zapomnij

i przed pierwszym zwiastunem

świtu Nowego Roku

odejdź bezszelestnie

lubię budzić się sama

"Nieważne, jakiego wieku dożywa kobieta,
nieważne, ile mija lat, wciąż ma przed sobą kolejne epoki,
etapy, pierwsze razy.
Na tym właśnie polega inicjacja:
tworzy arkady, szereg łuków, 
do których przejścia musimy się przygotować, 
by dotrzeć do nowego wymiaru poznania i istnienia".

(Clarissa Pinkola Estés)

*  *  *

Gdy parę dziesiątków lat już za nami

i kolejny rok odchodzi - refleksja:

tak, to już Życia Akt Drugi.

Zasiedlam się w nim coraz bardziej, przestawiam to i owo, 

przemeblowuję, przesuwam, przynoszę i wynoszę,

niszczę i stwarzam, buduję i rujnuję,

odkopuję i zakopuję, śmieję się i płaczę, 

tracę i zyskuję.

Kredą na ścianie rysuję sobie drzwi.

Otwieram je i przechodzę na drugą stronę.

Gdzie wtedy jestem?

O niebo dalej.