W cieniu lata

głosy starego jesionu

mówią że niebo

na wyciągnięcie gałęzi

między moimi dłońmi

taniec w cieniu lata

splot istnienia i nieistnienia

macadamia kobiecych zmysłów

głodna uwolnienia

w zapachu skoszonych traw

oddech każdego źdźbła
a na kuchennym stole

tkliwość zebranych owoców

tak już bardzo dalekich 

od ciemności korzenia

w moich skroniach, czuję, pulsuje

szept tej chwili i wieczność

i słodkie znużenie

pełna jestem pełni Księżyca

i pachnącej sierpniem zieleni

P.S. "We własnej psychice wyczuwamy odgłos dalekiego,
znanego oddechu, czujemy drżenie ziemi
i instynktownie pojmujemy, że porusza się w nas
coś potężnego, ważnego, wolnego i dzikiego.

Przemierzajmy psychiczne otchłanie,
zatrzymując się tu i tam,
słuchając głosu Odwiecznej Pierwotnej Matki,
karmiąc się owocami ducha i jednocząc się ze wszystkim,
co kochamy".

(Clarissa Pinkola Estés)