Stawanie

(musi się stać

zanim się stanie

aby mogło się stać)

po jednej stronie płotu

dom i jego dzień codzienny

z parzeniem herbaty

rozmowami

chodzeniem po schodach

po drugiej stronie płotu

kobieta z tego domu 
w zamyśleniu tylko jest

często tak jest

bo lubi zeprzeć się na płocie

i patrzeć na dom

wewnątrz siebie

zanim go urodzi

i w nim zamieszka

kopie ziemię i pali ogień

a w popiele delikatnie

układa kształty marzeń

oddechem zapładnia

niewidzialną istotę spełnienia

by ruszyła ku światu

długa spódnica

zabrudzona żywiołami

kolistym ruchem zamyka krąg

skoszone trawy

przykryją to miejsce dokładnie

Księżyc napoi mlekiem

Słońce nakarmi miodem

i szepnie: rośnij, rośnij

stawaj się

teraz już możesz, teraz jest ten czas

kobieta odbiega od płotu

i zapomina o wszystkim

aż się stanie