Nie ty, nie mnie

powróciłem tam, gdzie zacząłem
wygrałem czy straciłem?
wszystko jest wygraną
jeśli wszystko jest stracone

idę w głąb siebie
przestrzeń jest we mnie
miejsca krzyżują się ze sobą
trzepoczą się obecności
na mgnienie przestrzeni

wędruję w miejscu
nigdy nie dojdziemy
nigdy nas nie ma tam
gdzie jesteśmy
to nie przeszłość
to teraz jest nietykalne

(Octavio Paz)

*



żyje na niby, żyje naprawdę

w ciemnościach świtu, we śnie, we mgle

między słowami w przydługich listach

w pustych słoikach na szafy dnie

zrywa wskazówki na cyferblacie

chowa obrazy z mężczyzną w tle –

chowa na później, na zaś, na nigdy

ty, ja, nie ty, nie mnie, nie mnie

dzika natura, dziwna kobieta

znowu odeszła, nikt nie wie gdzie

tylko się za nią trawy kołyszą

ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...