Pełnia Księżyca Przebudzenia

przeglądam się w lustrze czasu

tej wiosny, kolejnej wiosny -

w Maladze deszczowo lecz ciepło

Costa del Sol chwilowo bez słońca

turyści nieco zatroskani

wielkanocne obchody na ulicach

zakłócają wędrujące ulewy

wieki temu góry przyszły nad morze

albo morze rozlało się u stóp gór

tego nikt tak do końca nie wie

może tylko ja się teraz nad tym zastanawiam
nucąc pod nosem deszczową piosenkę

chodząc boso, w zmokniętej sukience

po całkiem już mokrej plaży

nadmorski bulwar żyje swoim życiem

krople z nieba mu nie przeszkadzają
uliczne stoliki rozpostarły nad sobą

różnobarwne parasole

pachną lody z truskawkami i wanilią

czekoladowe baranki kuszą

by odgryźć im uszy...

Pascuas, Wielkanoc, kolejna wiosna...

Pierwsza wiosenna pełnia
Księżyca Zasiewu, Księżyca Przebudzenia -
z głębi zimowego otulenia
zstępuje niezniszczalna siła życia,
moc odrodzenia,
która stwarza stale na nowo
wszystko to, co odbija boski praobraz.

Zaczyna się nowy cykl,
podczas którego możemy zasiać nasiona
wszystkiego tego, czego pragniemy
by objawiło się w naszym życiu.
Teraz właśnie jest ten czas.