Zachwyt, bo

głęboko wewnątrz sierpnia
wyciskam słodycz dojrzałego lata
kropla po kropli
zachwyt
w zbieraniu ziół do suszenia
w uśmiechaniu kwiatów
w spadaniu orzechów i jabłek
w czerni bzu
zachwyt
w różowościach hortensji i koniczyny
w pierwszych grzybach
w wacie ostów i chmur

zachwyt, bo góry
bo jest drzewo, z którego można skoczyć
bo jest droga,
którą można pójść

zachwyt, bo
przecież...


"Przemijam i zostaję, jak Wszechświat.

Czuję, jak życie przepływa przeze mnie

niczym rzeka swoim korytem.

A za oknami wielka cisza

jak śpiący bóg."

(Alberto Caeiro)

czasami zapada cisza

głębsza niż życia sens

uczy jak płynnie

czytać z milczenia

i zamiast słowami

jednym westchnieniem

doplatać motto

w warkocz istnienia

kiedyś milczenie

obejmie tę ciszę

dłoń czasu zatrze

rysunek ust

zamieni ciało

w piasek pustyni

a uśmiech oczu

w przydrożny kurz

zachwyt, bo...
zachwyt, zanim
póki czas, teraz, nie ma na co czekać
już