Pusty dzban

noworoczne wystrzały
ze strachu uciekły
wszystkie chmury

rano nagie słońce
pokazało zaspaną twarz
znowu starszą o rok

drzwi od szafy jakby
mocniej zaskrzypiały
świeczniki pokryły się patyną
i sczerstwiał chleb
a wieko kufra marzeń
zacięło się na amen

rok nowy ale wszystko
nieco starsze tylko ja
wciąż ta sama wiecznie młoda
jak zwykle jak co dzień
zabieram się do spełniania
braku postanowień

bez względu na rok

każdy nowy dzień

jeszcze się nie wydarzył 

każdy nowy dzień

stawia przed tobą

pusty dzban