Lubię wyjść z siebie i usiąść obok. Spojrzeć sobie w oczy lub czterema oczami w dal. Przede mną wiosna jesieni życia, wolna czasoprzestrzeń do usłania różami albo polnymi kwiatami, miodem codzienności, czekoladą zmierzchów, mlekiem świtów i stukaniem korali spadających lat. Dłonią w powietrzu rysuję sobie drzwi. Codziennie otwieram je i przechodzę na drugą stronę. Gdzie wtedy jestem? O niebo dalej...


Translate

Obserwuj Miejsce Spotkań Wymyślonych

Kroki


kroki
brzmią tak różnie

na śniegu
skrzypią zimowo

na liściach
szeleszczą jesiennie

by w piasku plaży
zapaść się po kostki
i wydobyć się
biegiem
ku rosie wiosennej

w lesie
   odpocząć

zaułkiem nocy
skradają się
bezszelestnie

zawsze ubrane
w stopy
niezbędne


Dokąd poprowadzą nas w tym roku?

Przed nami setki nowych dni i nocy,
które czekają na wypełnienie
treścią
naszych zdarzeń, snów, spotkań,
uczuć i pragnień.
I marzeń, 
wiecznych jak powrót kwiatów na wiosnę. 

W jakie drogi wejdziemy,
jakie decyzje podejmiemy,
co damy, co weźmiemy,
kogo poznamy, kogo stracimy,
co zaplanujemy
i nigdy nie zrobimy?


Ale w Miejscu Spotkań Wymyślonych
nie ma dat.
Tutaj czasu nie odmierzają godziny,
tylko bicie serca.

W Nowym Roku i zawsze
niech serce właśnie wyznacza nam wszystkim
szczęśliwe drogi.
Na te właśnie drogi
pewnie skierujmy nasze kroki.