Czy zostaliśmy napisani
i żyjemy w kodzie matematycznym?
Poniższe informacje usłyszałam
na jednej z bardzo ciekawych pogadanek
Jacka Sokala:
Między zerem a jedynką
jest nieograniczona ilość liczb.
Matematyczne potęgowanie:
2 do potęgi drugiej to cztery,
4 do potęgi drugiej to szesnaście
i ten ciąg liczb będzie dążył do nieskończoności.
Nasza rzeczywistość,
w której potęgę potraktujemy
jako rodzaj rozwoju przestrzeni:
jeśli ułamki będziemy podnosić
do potęgi takiej samej jak mianownik -
1/2 do potęgi drugiej,
1/4 do potęgi czwartej,
to gdy dojdziemy do 1/16 do potęgi szesnastej,
to wykres zacznie się załamywać.
(Jeśli ktoś jest biegły w matematyce,
sam może to sprawdzić).
Co to oznacza?
To mianowicie,
że w momencie kiedy osiągamy
pewien pułap ułamkowy podniesiony
do tej samej potęgi ułamkowej
ujawnia się ograniczenie matematyczne
naszego projektu.
Istnieje oddolne ograniczenie matematyczne,
co wskazuje nam na to,
że nasza rzeczywistość została napisana
i ograniczona nie czasem i nie przestrzenią,
tylko kodem matematycznym.
Możemy wyróżnić ułamki,
które mają w mianowniku liczby parzyste i nieparzyste.
Wyróżnienie tych dwóch ciągów powoduje,
że dostaniemy dwie nieskończoności.
Ich suma powinna dać dwa,
ale daje tylko jedną nieskończoność.
I to jest absurd matematyczny.
Ale dochodzimy do wniosku,
że nieskończoność nie jest podzielna.
Czyli żyjemy w nieskończoności,
ale projekt przyrodniczy ma ograniczenie,
ponieważ żeby nastąpił postęp geometryczny
musimy podnieść te cyfry do potęgi.
Ale w pewnym momencie następuje załamanie.
A co będzie się działo,
jak podniesiemy je do potęgi trzeciej?👀
Pierwotny Potencjał
zawiera Wszystko jako potencjał,
ale zawiera też Nic jako potencjał,
który nie jest uruchomiony.
Nic zamienia się w Coś
gdy damy temu naszą uwagę.
Musimy mieć wrażenie rozdzielności,
aby mogła nastąpić komunikacja.
Doświadczenie komunikacji służy temu,
aby wyprodukować energię.
Ale jest to jedynie WRAŻENIE rozdzielności.
Nigdy nie nastąpił żaden podział,
nastąpiło tylko wydzielenie doświadczenia.
Gra sama w sobie nie może się rozwijać
bez ingerencji tego, który tę grę napisał.
To on pisze kolejne kody,
to on rozwija tę grę,
a nie ten, który uczestniczy w grze...
Mamy niezliczoną ilość perspektyw
i naszą świadomością możemy badać
i doświadczać pewnych fragmentów -
wycinka całości Życia,
którego nasze umysły nie są w stanie ogarnąć.
Ktoś napisał i zostawił te słowa
wysoko pośród nadmorskich skał:
"Nikt nie może powstrzymać przypływu".
Nicość jest Wszystkim
w ukrytej fazie możliwości.
Ostatecznie nie może być nic więcej
ponad Wszystko.
