Mała wioska na północnym krańcu Hiszpanii.
Pueblito.
Gdy zasypiam i jest pogodna noc,
przez okno widzę, jak niebo tasuje gwiazdy.
Księżyc.
Luna.
Rano budzi mnie pianie kogutów.
Gallos.
Poprzez spokój poranka przesączają się powoli
barwy nadchodzącego dnia.
Despacito.
Dzień toczy się swoim rytmem
toczy się
toczy się
toczy się,
a zima kwitnie lazurowym niebem,
leszczynami, jaskrami...
A gdy dzień załatwi już wszystkie swoje
dzienne sprawy,
zmierzch otwiera mu szczelinę do przeszłości.
Atardecer.
Każdy dzień przechodzi przez tę szczelinę zmroku,
by zniknąć bezpowrotnie raz na zawsze.
Lubię spacery o zmroku.
Tymi wiejskimi drogami,
które wzdłuż łąk i pól potrafią
zaprowadzić donikąd.
Wtedy zawracam znikąd i idę dalej.
Caminando.
Rześkie powietrze przyjemnie pachnie drewnem
palonym w kominkach okolicznych domów.
Wąskie strużki dymu z kominów
mieszają się z woalem wieczornych mgieł
porozciąganych nieco poniżej
szczytów gór w oddali.
Niebla.
Wracam i delikatnie wsuwam się w ciszę domu.
Pachnie kadzidło - wanilia i cynamon.
Canela.
Przez chwilę bęben, by przestrzeń domu
zaplotła się w dźwięki.
Tambor.
Ogień w kominku.
Gorąca czekolada.
Błyszcząca, słodka i sycąca.
Dulce.
Jest dobrze. Przyjemnie. Wygodnie.
Aż motyle w brzuchu.
Mariposas.
Minął już półmetek zimy..
W gawrach są już małe niedźwiedzie.
Zima kwitnie też prymulkami i kameliami,
teraz czas na hiacynty.
Tiempo.
Zapach hiacyntów ma magiczną moc.
Budzi we mnie wiosnę.
Primavera.
*
pueblito - wioska
luna - księżyc
gallos - koguty
despacito - powolutku
atardecer - zmierzch
caminando - idąc
niebla - mgła
canela - cynamon
tambor - bęben
dulce - słodki
mariposas - motyle
tiempo - czas
primavera - wiosna
