Dom na skraju

 Mój dom jest na skraju.

Tam, gdzie kończy się droga.

Każdy, kto zmierza tą drogą pierwszy raz,

czuje się niepewnie i ma ochotę zawrócić.

Ja sama, mimo że jeżdżę tędy 

już wiele lat, 

zwalniam i zwiększam poziom uważności.

Droga opada, lekko zakręca, zwęża się,

a potem nagle zaczyna się wznosić,

co powoduje jakieś nieokreślone zawirowanie.

(Listonosz najczęściej parkuje wcześniej

i ostatnie 30 metrów pokonuje pieszo 😁.

Kurierzy błądzą, kręcą się w kółko, zawracają,

wydzwaniają do mnie, że jak i którędy,

i długo nie dają się przekonać, 

że tą drogą da się jednak dojechać pod sam dom).

Jest też druga ścieżka,

która prowadzi w innym kierunku -

za dom

i jest bardzo urokliwa.

Nikt tam nie mieszka, nikogo nie ma,

tylko czasami pasą się krowy na łąkach.

Często tam chodzę,

by przeglądać się w porach roku,

bo nieustannie wszystko się tam zmienia.

Dom na skraju

stoi na szczycie samotności.

I ja, żyjąca pomiędzy, mieszająca światy

jak smakowitą zupę w kotle.

Lubię to.

(Moja wewnętrzna Istota ma niewielu przyjaciół,

ale ci, którzy są, są na wieki.

Dotykamy się milczeniem

pełnym bezdźwięcznych dźwięków).

Mały domek w ogrodzie 

jest tym, czym powinien być

każdy mały domek w ogrodzie.

Ten, kto wie - wie 😉.

To tam czyni się to, co musi się zaczynić,

gdy coś potem trzeba uczynić.

Dzieje się to, co musi się zadziać,

gdy dziać się czemuś potrzeba.

Albo po prostu łatanie dziur w kotle,

szeptanie, czyszczenie mioteł,

zadyma z ziołowych kadzideł,

zamiatanie w głowie, odkurzanie w duszy.

Nic wielkiego.

Notatki z życia w domu na skraju.

Aktualnie na skraju nadchodzącego listopada.

Bluszcz na szczęście wiecznie zielony -

nie odsłoni tajemnic szeptów i szlochów,

śmiechów i nawoływań,

oddechów, westchnień i odlotów.

To miejsce i ja czekamy właśnie 

na listopad.

Idzie ścieżkami wiatru.

Idzie śladami lisów.

Powoli zagarnia już w siebie okoliczne domy,

szeleści melancholią i zrzuca z drzew ostatnie orzechy,

rozgarnia dymy z kominów

i niespokojne cienie rozstajów.

Idzie w kierunku dziwnej drogi,

tej, co zakręca i pnie się w górę,

aż do domu na skraju.

Takie nastroje teraz na skraju...