Na deszcz

by lato we mnie

mogło wybrzmieć do końca

uspakajam zmysły

coś opada miękko

na samo dno duszy

z lekkim dźwiękiem

niepokoju

to świadomość

przemijania:

dopiero początek

już zaraz koniec

wdycham całą sobą

misterium zmiany pór roku

zakładam jesienną okładkę

w zeszycie na wiersze

ostatnie dni lata
zaplątane
w fałdach spódnicy wiatru
w kieszeni cienia 

na rozgrzanej ziemi
czekam na deszcz

bo w słotny, lśniący wilgocią dzień

będziesz ze mną zbierał kasztany

czekam, czekam na deszcz